Solonas Malkas, Photographer & Social Street Worker
“It’s the 31st of December and I hear it is going to be freezing this evening…
“We are going to be on the streets tonight” I’m thinking… Just as anticipated, Tassos called to confirm, telling me: “we will go out tomorrow as well and for as long as is needed”. I rushed to reassure him that I was on board…
In freezing conditions, the plan is as follows: we first have to check if the people living on the streets are ok and if they need anything – we then offer them hot tea and snacks as well as sleeping bags/with special mats, so that they don’t lie directly on the surface, all part of what we call “survival kits”. We go with the Emfasis’ Van, part of the mobile support unit, carrying also clothes and other crucial items, such as shoes, jackets and other basic necessities someone in their condition might need.
It’s New Year’s Eve… everyone is at home with his or her families or loved ones, looking forward to 2015. The last thing a homeless person would expect is that on such a festive day, someone was going to be there for him/her. It’s not hard to imagine their look… mirroring their feelings in the realization that there is someone out there for them, offering a simple human touch. It is hard to find the right words to describe this…
A stronger feeling than love is the love that you can share with others. Better than being happy is to make others happy …I think there is no better way than that to start the new year.
I am a volunteer photographer for Emfasis, but that does not stop me from helping the people in need… With the right training, I finally made it!”
Katerina Velliou, Attorney at Law
“Long before the Emfasis’ winter project “Merry STREETmas – Christmas on the Streets” started happening, but also throughout its duration, the whole office support team was working feverishly to ensure we could meet instantly and effectively all of the campaign requirements.
Besides planning general public awareness days to inform them about our project, we coordinated the partnerships with other organizations and social structures, all along ensuring that we could raise enough donations to purchase the necessary supplies and equipment.
Our efforts were crowned with success. The public’s response was touching. I was surprised by how strong the feelings of solidarity and offering still are amongst us… I learned how a small step by each one of us could make all the difference…”
Orestis Makris, Social Street Worker
“Getting ready for the first night shift, due to the bad weather conditions. Special socks for the cold weather, a fleece, a jacket and a warm scarf. All that only for the few minutes you will step out of the van and go to the people that are going to spend the entire night in these conditions; as a matter of fact, this is like every other night for them.
The shift starts just before midnight.
The cold is intense; Athens is gradually getting empty, transforming itself into a different city.
A cup of hot tea, a snack and a sleeping bag, our tools for the night for those who need it. People you have not seen before in the street; you may simply wonder where they may be during the day, you almost never see them… Few words: “good evening”, “thank you” and “wishing you the best”. But the look in their eyes is a lot warmer than usual. Simply because you are there with them, in this freezing night, even if it’s just for a few minutes. Then you start dealing with the usual contradictory emotions: “Joy” because you are out in the street, but at the same time anger and shame. Because you know that these people are not outcasts that live in the dark that we can just pass by without looking. These are our brothers, our friends, even ourselves.
I return home; I take a hot bath, I try to pull myself together but my thoughts are so intense and conflicting. Only one thing is for certain. I will go out again the next day. I have to go.”
Σόλωνας Μάλκας, Φωτογράφος & Social Street Worker
“31/12 – Από το πρωί μαθαίνω οτι έρχεται παγετός.
”Το βράδυ θα βγούμε για street” σκέφτομαι… όντως, ο Τάσσος με παίρνει τηλέφωνο και επιβεβαιώνει την σκέψη μου. “Και αύριο και για όσο κρατήσει” μου λέει και φυσικά του απαντάω θετικά.
Το πλάνο σε δριμύ ψύχος ειναι το εξής: πάμε και αφού σιγουρευτούμε οτι είναι καλά -όσο καλά μπορεί να ειναι κάποιος που μένει στον δρόμο-δίνουμε ζεστό τσάι, ένα σνάκ και υπνόσακο/υπόστρωμα. Αυτά σαν είδη πρώτης αναγκης. Στο βανάκι της Emfasis έχουμε διάφορα πράγματα που μπορεί τυχαία να μας ζητήσουν, από παπούτσια και ρούχα, μέχρι μπουφάν, εσώρουχα και είδη προσωπικής υγιεινής.
Παραμονή Πρωτοχρονιάς λοιπόν… Ὀλοι είναι με τους δικούς τους, στο σπίτι τους περιμένοντας τη νέα χρονιά. Το τελευταίο πράγμα που θα σκεφτόταν ένας άστεγος είναι οτι σήμερα,την ημέρα που αλλάζει ο χρόνος θα βρεθεί κάποιος να πάει κοντά τους. Φαντάζεστε νομίζω το βλέμμα τους και τα συναισθήματα τους οταν εμείς είμασταν εκεί…Ορισμένα πράγματα δύσκολα περιγράφονται με λόγια.
Ακόμα δυνατότερο συναίσθημα απο την αγάπη, είναι η αγάπη που μπορείς και μοιράζεις. Ακόμα καλύτερο απο το να είσαι χαρούμενος, είναι να κάνεις άλλους χαρούμενους…νομίζω δεν υπάρχει καλύτερο ξεκίνημα χρονιάς.
Στην ΕΜFASIS ειμαι εθελοντής φωτογράφος, αυτό όμως δεν με εμπόδισε να βοηθήσω άμεσα τον κόσμο, με την απαραίτητη εκπαίδευση το κατάφερα και είμαι μόνιμος social street worker.”
Κατερίνα Βέλλιου, Νομικός
“Πολύ πριν ξεκινήσει η χειμερινή δράση της Emfasis “MerrySTREETmas – Χριστούγεννα στο Δρόμο”, αλλά και καθ’ όλη τη διάρκειά της, όλη η ομάδα στο γραφείο εργαζόμασταν πυρετωδώς έτσι ώστε να μπορούμε να ανταπεξέλθουμε άμεσα και αποτελεσματικά σε όλες τις ανάγκες της.
Μερικές από τις κύριες ενέργειες σχεδιασμού ήταν η επικοινωνία για την ενημέρωση του κοινού σχετικά με τη δράση μας, η επίτευξη συνεργασιών με άλλες οργανώσεις και φορείς καθώς και η εύρεση οικονομικών πόρων για την αγορά του αναγκαίου εξοπλισμού.
Το αποτέλεσμα μας δικαίωσε, οι προσπάθειές μας έδωσαν καρπούς. Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν συγκινητική, θέλησαν να βοηθήσουν με κάθε τρόπο! Διαπίστωσα με έκπληξη πόσο έντονο είναι ακόμα το συναίσθημα της αλληλεγγύης και προσφοράς ανάμεσά μας… Έμαθα πώς ένα μικρό βήμα από τον κάθε ένα από εμάς στην συλλογική προσπάθεια για αλλαγή μπορεί να κάνει τη διαφορά…”
Ορέστης Μακρής, Social Street Worker
“Προετοιμασία για την πρώτη βραδινή βάρδια λόγω των άσχημων καιρικών συνθηκών. Κάλτσες ειδικές για το κρύο, fleece, μπουφάν και ζεστό κασκόλ… Όλο αυτό για τα λίγα μόνο λεπτά που θα βγεις από το βανάκι και θα πας στους ανθρώπους που θα περάσουν όλο τους το βράδυ σε αυτές τις συνθήκες, όπως και κάθε βράδυ.
Ξεκίνημα λίγο πριν τα μεσάνυχτα.
Το κρύο είναι έντονο, η Αθήνα σιγά σιγά αδειάζει και γίνεται μια άλλη πόλη.
Ένα ζεστό τσάι, ένα κρουασάν, ένας υπνόσακος γι αυτούς που τον χρειάζονται. Άνθρωποι που δεν έχεις ξαναδεί στο δρόμο και αναρωτιέσαι που να βρίσκονται όλη μέρα. Τα λόγια λίγα: μια “καλησπέρα”, ένα “ευχαριστώ”, ένα “καλή συνέχεια”. Και το βλέμμα πολύ πιο ζεστό από ότι συνήθως. Μόνο και μόνο που είσαι εκεί μαζί τους μέσα στο κρύο και τη νύχτα, έστω και για λίγο. Κι αμέσως μετά έρχεται το συνηθισμένο αντιφατικό συναίσθημα. Χαρά που βρίσκεσαι στο δρόμο και εντελώς ταυτόχρονα θυμός και ντροπή. Γιατί ξέρεις ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι κάποιοι παρίες που ζουν στα σκοτάδια και απλά τους προσπερνάμε χωρίς να τους βλέπουμε. Είναι τα αδέρφια μας, οι φίλοι μας, εμείς οι ίδιοι.
Επιστροφή στο σπίτι. Ένα ζεστό μπάνιο για να συνέλθεις και σκέψεις τόσο αντιφατικές και έντονες. Μόνο ένα είναι σίγουρο. Θα πας και το επόμενο βράδυ. Πρέπει να πάς.”
